إِنْدابٌ - [ن د ب]. (مص. أَنْدَبَ).
1. "إِنْدابُ الجُرْحِ": بَقاءُ أَثَرِهِ.
2. "كانَ على أُهْبَةِ إِنْدابِ نَفْسِهِ" : الْمُخاطَرَةِ بِها.
إِنْدابٌ - [ن د ب]. (مص. أَنْدَبَ).
1. "إِنْدابُ الجُرْحِ": بَقاءُ أَثَرِهِ.
2. "كانَ على أُهْبَةِ إِنْدابِ نَفْسِهِ" : الْمُخاطَرَةِ بِها.