بَطَحَ - [ب ط ح]. (ف: ثلا. متعد). بَطَحَ، يَبْطَحُ، مص. بَطْحٌ.
1. "بَطَحَ مُنافِسَهُ" : أَلْقاهُ على وَجْهِهِ.
2. "بَطَحَ يَدَهُ" : بَسَطَها.
3. "بَطَحَ الأرْضَ" : سَوَّاها.
بَطَحَ - [ب ط ح]. (ف: ثلا. متعد). بَطَحَ، يَبْطَحُ، مص. بَطْحٌ.
1. "بَطَحَ مُنافِسَهُ" : أَلْقاهُ على وَجْهِهِ.
2. "بَطَحَ يَدَهُ" : بَسَطَها.
3. "بَطَحَ الأرْضَ" : سَوَّاها.