حَصِدَ - [ح ص د]. (ف: ثلا. لازم). حَصِدَ، يَحْصَدُ، مص. حَصَدٌ.
1. "حَصِدَ الحَبْلُ" : اِشْتَدَّ فَتْلُهُ.
2. "حَصِدَ الوَتَرُ" : اِسْتَحْكَمَتْ صِنَاعَتُهُ باشْتِدَادِ فَتْلِهِ.
حَصِدَ - [ح ص د]. (ف: ثلا. لازم). حَصِدَ، يَحْصَدُ، مص. حَصَدٌ.
1. "حَصِدَ الحَبْلُ" : اِشْتَدَّ فَتْلُهُ.
2. "حَصِدَ الوَتَرُ" : اِسْتَحْكَمَتْ صِنَاعَتُهُ باشْتِدَادِ فَتْلِهِ.