مَحْسُودٌ مَحْسُودةٌ، - الجمع: ون، ات. [ح س د]. (مفع. مِنْ حَسَدَ). "رَجُلٌ مَحْسُودٌ مِنْ أَقْرِبَائِهِ" : أَيْ يَتَمَنَّوْنَ أَنْ تَتَحَوَّلَ إِلَيْهِمْ نِعْمَتُهُ أَوْ أَنْ يَسْلُبهَا.
مَحْسُودٌ، مَحْسُودةٌ - الجمع: ون، ات. [ح س د]. (مفع. مِنْ حَسَدَ). "رَجُلٌ مَحْسُودٌ مِنْ أَقْرِبَائِهِ" : أَيْ يَتَمَنَّوْنَ أَنْ تَتَحَوَّلَ إِلَيْهِمْ نِعْمَتُهُ أَوْ أَنْ يَسْلُبهَا.