وَسَّدَ - [و س د]. (ف: ربا. متعد، م. بحرف). وَسَّدْتُ، أُوَسِّدُ، وَسِّدْ، مص. تَوْسِيدٌ.
1. "وَسَّدَهُ الوِسَادَةَ" : جَعَلَهَا تَحْتَ رَأْسِهِ.
2. "وَسَّدَ إِلَيْهِ مُهِمَّةً كَبِيرَةً " : أَسْنَدَهَا إِلَيْهِ.
وَسَّدَ - [و س د]. (ف: ربا. متعد، م. بحرف). وَسَّدْتُ، أُوَسِّدُ، وَسِّدْ، مص. تَوْسِيدٌ.
1. "وَسَّدَهُ الوِسَادَةَ" : جَعَلَهَا تَحْتَ رَأْسِهِ.
2. "وَسَّدَ إِلَيْهِ مُهِمَّةً كَبِيرَةً " : أَسْنَدَهَا إِلَيْهِ.