دَسَّسَ - [د س س]. (ف: ربا. متعد، م. بحرف). دَسَّسْتُ، أُدَسِّسُ، دَسِّسْ، مص. تَدْسِيسٌ.
1. دَسَّسَ الشَّيْءَ فِي التُّرَابِ" : دَفَنَهُ، أخْفَاهُ، دَسَّهُ.
2. "دَسَّسَ عَلَيْهِ الْمَكْرَ" : دَبَّرَهُ لَهُ.
3. "دَسَّسَ نَفْسَهُ" : أخْفَاهَا، ...
دَسَّسَ - [د س س]. (ف: ربا. متعد، م. بحرف). دَسَّسْتُ، أُدَسِّسُ، دَسِّسْ، مص. تَدْسِيسٌ.
1. دَسَّسَ الشَّيْءَ فِي التُّرَابِ" : دَفَنَهُ، أخْفَاهُ، دَسَّهُ.
2. "دَسَّسَ عَلَيْهِ الْمَكْرَ" : دَبَّرَهُ لَهُ.
3. "دَسَّسَ نَفْسَهُ" : أخْفَاهَا، دَسَّهَا.