طَيَّحَ - [ط ي ح]. (ف: ربا. متعد). طَيَّحَ، يُطَيِّحُ، مص. تَطْيِيحٌ.
1. "طَيَّحَ مِحْفَظَتَهُ" : ضَيَّعَهَا.
2. "طَيَّحَ عَدُوَّهُ" : أَهْلَكَهُ.
طَيَّحَ - [ط ي ح]. (ف: ربا. متعد). طَيَّحَ، يُطَيِّحُ، مص. تَطْيِيحٌ.
1. "طَيَّحَ مِحْفَظَتَهُ" : ضَيَّعَهَا.
2. "طَيَّحَ عَدُوَّهُ" : أَهْلَكَهُ.