مَكْدُودٌ مَكْدُودةٌ، - الجمع: ـون، ـات [ك د د]. (مفع. من كَدَّ).
1. "رَجَعَ مِنْ عَمَلِهِ مَكْدُوداً" : تَعِباً، مُتْعَباً.
2. "رَجُلٌ مَكْدُودٌ عَلَى أَمْرِهِ" : مَغْلُوبٌ ...
مَكْدُودٌ، مَكْدُودةٌ - الجمع: ـون، ـات [ك د د]. (مفع. من كَدَّ).
1. "رَجَعَ مِنْ عَمَلِهِ مَكْدُوداً" : تَعِباً، مُتْعَباً.
2. "رَجُلٌ مَكْدُودٌ عَلَى أَمْرِهِ" : مَغْلُوبٌ ...