ثَبَرَ - [ث ب ر]. (ف: ثلا. لازمتع). ثَبَرْتُ، أثْبُرُ، اُثْبُرْ، مص. ثُبُورٌ.
1. "ثَبَرَ الرَّجُلُ" : هَلَكَ.
2. "ثَبَرَهُ دُونَ خَوْفٍ أَوْ وَجَلٍ" : أهْلَكَهُ.
ثَبَرَ - [ث ب ر]. (ف: ثلا. لازمتع). ثَبَرْتُ، أثْبُرُ، اُثْبُرْ، مص. ثُبُورٌ.
1. "ثَبَرَ الرَّجُلُ" : هَلَكَ.
2. "ثَبَرَهُ دُونَ خَوْفٍ أَوْ وَجَلٍ" : أهْلَكَهُ.