نَطَحَ - [ن ط ح]. (ف: ثلا. متعد، م. بحرف). نَطَحَ، يَنْطَحُ، مص. نَطْحٌ.
1. "نَطَحَهُ الثَّوْرُ" : ضَرَبَهُ بِقَرْنِهِ.
2. "نَطَحَهُ عَنْ مَقْعَدِهِ" : أَزَاحَهُ، أَزَالَهُ.
نَطَحَ - [ن ط ح]. (ف: ثلا. متعد، م. بحرف). نَطَحَ، يَنْطَحُ، مص. نَطْحٌ.
1. "نَطَحَهُ الثَّوْرُ" : ضَرَبَهُ بِقَرْنِهِ.
2. "نَطَحَهُ عَنْ مَقْعَدِهِ" : أَزَاحَهُ، أَزَالَهُ.